Strona:Poezye Cypriana Norwida.pdf/120

Żony? — Mość nie masz?
 (Pije.)
Poznaj nasze panny,
Które są włosem trząsające złotym,
Po piaskach morskich jak żółte dziewanny —
Ciche i wielkie —
 (Pije.)
Dużo mówić o tem! —
 (Pije.)
W księżyca kiedyś patrząc sierp, jak w próżnę
Arfę, co złote wyśpiewała struny;
Dokończyć przyjdzie to życie podróżne,
Smętne, jak popiół i ciche jak runny —
 (Łuny wielkie wbiegają przez okna na ścianę komnaty.)

 RAKUZ, zasłaniając twarz ręką.
Stos ojca mego (do wodza) idź Mość zdrów —

 WÓDZ, wychodząc.
— Niech będzie
Zwycięztwo z wami! —

 RAKUZ, nieporuszony na ławie.
 — — Pomnijcież nas —

 WÓDZ, w progu.
Wszędzie! —

 (Rakuz podparły ręką, nieporuszony zostaje przy stole.)

 GRODNY, w progu.
Giermki po stajniach koniom obwołali
Że jeździec umarł i że stos się pali —

 (Wychodzi.)
 (Rakuz jak pierw nieporuszony i ręką podparty zostaje.)

---