Ta strona została przepisana.
STARZEC.
(PIEŚŃ LITEWSKA.)
I.
Graj mi, graj Wajdeloto!
Gdy guślę twoję słyszę,
Słyszę młodość mą złotą,
Młodych uczuć zadatki,
I dawném męstwem dyszę,
I dawnym ogniem gorę.
Serce starca jak chore
Dziecko do piersi matki,
Do twych dźwięków się tuli,
I do snu kołysane,
Tęsknotą pół pijane,
Rozrzewni się, rosczuli,
Drzémie, ssąc słodkie napoje,
Budzi się, zdrowsze we dwoje.
II.
Postarzeliśmy oba!
Twa guśla, twa multanka,
Korowodów kochanka,
Dzisiaj w dumach podoba:
I mój miecz, co po wrogach
Bił piorunem Perkuna,
Patrzaj! na łosich rogach
Prożnuje w mojéj chacie.
Widziałem dziś Bieguna,[1]
Ah! nie poznasz go bracie;
Oślepł, zęby potracił,
I on drogo zapłacił
- ↑ Imie konia.
