Strona:Poezye (Odyniec).djvu/672

Z Wikiźródeł, wolnej biblioteki
Ta strona została przepisana.

— „Dobrze, synu mój!
Walczysz za kraj swój,
Chwała i mnie i tobie!
Choćbyś zginął — dosyć żyłeś,
Jeśli żyjąc zasłużyłeś
Być wspominanym w grobie.“ —

— „Ciesz się, starcze! w synach Litwy
Pamięć twego nie zaginie.
Kurhan jego w polu bitwy
Jako góra na równinie.
Nie z darniny, lecz z turbanów,
Nie z kamieni, lecz z głów Hanów,
Nie z piasku, ale z popiołu
Jeńców spalonych pospołu.“ —
— „Dzielnie, synu mój!
Ległeś za kraj swój.
Kraj płacze na twym grobie! —
Jak się twą chwałą nacieszę,
Ja też za tobą pośpieszę,
Powiedzieć o niéj tobie.
1829.


KONIEC.