Strona:Poezye (Odyniec).djvu/250

Z Wikiźródeł, wolnej biblioteki
Ta strona została przepisana.

W myśli i sercu ziomków; i echo twéj chwały
Przebrzmi, jak głos bez słowa, odbity o skały.
A pomnij, że jest prawo, co Bóg postanowił,
Że każdy zda mu liczbę z próżnych słów, co mówił!
1857.