Strona:Poezje Wiktora Gomulickiego.djvu/211

Z Wikiźródeł, wolnej biblioteki
Ta strona została uwierzytelniona.

Jak orzeł, widzi kresy i ziemi i nieba,
Myśl ma jasną, cierpieniom czoło stawia dumne,
Zbadał zagadkę bytu, i wie jak żyć trzeba.
................
Szkoda tylko, że wówczas kłaść się musi w trumnę!





Źródło: „https://pl.wikisource.org/w/index.php?title=Strona:Poezje_Wiktora_Gomulickiego.djvu/211&oldid=2866436”