Strona:Petroniusz - Pieśni miłosne.djvu/15

    Z Wikiźródeł, wolnej biblioteki
    Ta strona została uwierzytelniona.

    PRAWDZIWA ROZKOSZ.
    (DE VERA VOLUPTATE).


    Prawdziwa rozkosz nie jest w namiętnościach ślepych.
    Złączenie się dwu istot bywa nazbyt krótkiem,
    ażeby w nim mógł szczęścia jaśnieć cały przepych.
    Płacimy go zbyt prędko żałością i smutkiem.

    Szybko mijają żądzy lubieżne porywy...
    Najwyższe szczęście wówczas w duszy nam zagości,
    gdy w pieszczotach szukając rozkoszy prawdziwej
    „słodki wstęp“ przedłużymy... do nieskończoności...