Strona:Peter Nansen - Niebezpieczna miłość T. 1.djvu/99

nem dla wizytujących, naprzeciw sofki, na której usadowiła się babunia. Na stole zwykły mały posiłek dla gości: tacka z ciastkami i szklaneczka likieru poziomkowego.
 Babunia wpatrywała się we mnie wielkiemi spokojnemi oczyma. Ja zaś opowiadałam jej nieco nerwowo — o moich przeżyciach od czasu ostatnich odwiedzin.
 — Jedz, dziecko — zachęcała mnie — i wypij kieliszek; to nadaje wargom świeżą barwę.
 Wychyliłam likier haustem i jęłam żuć ciastko, które nieomal uwięzło mi w gardle. Mówiłam przy tem przez cały czas, ale prawie nic nie wiem, co mówiłam. Babka nie spuszczała ze mnie oka; w zamyśleniu kiwała wciąż głową. Nagle rzekła:
 — Co ci jest, kochanie?
 — Ach! nic, babuniu... — i w tej samej chwili oczy moje napełniły się łzami.
 Znowu kiwnięcie głową i słowa, wyrzeczone tonem, prawie przebiegłym:
 — Przestań, dziecko, i dojdź do komody.
 — Co mam teraz zrobić, babuniu?
 — Otwórz górną szufladę i wyjmij książkę rachunkową... tę w ciemnej oprawie.
 — Oto ona.
 W książce leży kilka błękitnych papier-