Strona:Paul Dahlke - Opowiadania buddhyjskie.djvu/164

Z Wikiźródeł, wolnej biblioteki
Ta strona została skorygowana.

który się podniósł nad własną jaźń, musi jednakże do tego swego ja powrócić. Ale od tego innego, od którego wraca, przynosi coś e sobą. I dla tego właśnie jest z szacunkiem witany, i dlatego inni go nie poznają. Ponieważ jednakże przy pochodzie na lewo od wielkiej drogi zbacza, i dla tego po powrocie znowu na prawo ku wielkiej drodze zakręca — — oznacza, że jako głupiec zaczyna, a jak mędrzec i pobożny kończy.