Strona:Pastorałki i kolędy z melodyjami czyli piosnki wesołe ludu w czasie świąt Bożego Narodzenia po domach śpiewane (Mioduszewski).djvu/104

Z Wikiźródeł, wolnej biblioteki
Ta strona została przepisana.


|: Jedni na graniu, drudzy śpiewaniu Pana wychwalajmy :|

Przywitajmy maleńkiego, z czystej Panny zrodzonego:
|: Prośmy dla siebie, o miejsce w niebie, Jako Stwórcy swego. :|

Nizko przed nim upadajmy, honor Bogu wyświadczajmy:
|: Gościa nowego, Pana małego, Mile pozdrawiajmy. :|

Pan to jest świata wszystkiego, godzien tryumfu wielkiego:
|: Godzien i chwały, choć w ciele mały, Od ludu wszelkiego :|

A tak z tej wielkiej radości, winszujemy Jegomości:
|: Roku nowego, zdrowia czerstwego, Wszelkiej pomyślnośći:|

Niech Jegomość wesół będzie, przy teraźniejszej kolędzie:
|: Nam na śpiewaniu, także na graniu, Bynajmniej nie zbędzie :|

Napić się z nas każdy może, jeżeli co jest w gąsiorze;
|: Bedziem śpiewać hoc i przez całą noc: Chwała Tobie, Boże :|

Wiwat, wiwat każdy powie, gdy będziem pić Pańskie zdrowie;
|: Jak wypijemy, podziękujemy, Potem spać pójdziemy. :|


KOLĘDA 110.


\relative c {
\clef tenor
\key f \major
\autoBeamOff

\stemUp f4 a8 a g4 \stemDown c8[ bes] |
\stemUp a8 a g g f4 r4 \bar ":|"

\stemDown c'8[ b] c d c4 a |
bes8[ a] bes c a4 \stemUp c, |

\stemDown c'8[ b] c d c4 a |
bes8[ a] bes c a4 \stemUp c, |

f4 a8 a g4 \stemDown c8[ bes] |
\stemUp a8 a g g f2 \bar "|."

}
\addlyrics { \small {
Woj -- na nie drzy -- mie, trwo -- ga w_So -- li -- mie,
Bły -- ska -- ją gro -- ty, sy -- pią się ro -- ty,
A trzej w_ko -- ro -- nie, dą -- żą ku bra -- mie,
Kró -- la szu -- ka -- ją, Kró -- la wzy -- wa -- ją.
} }
\addlyrics { \small {
Zkąd się dzień ro -- dzi, woj -- sko po -- cho -- dzi:
} }



Wojna nie drzymie, trwoga w Solimie[1],
Zkąd się dzień rodzi, wojsko pochodzi:
Błyskają groty, sypią się roty,
A trzej w koronie, dążą ku bramie,
Króla szukają, Króla wzywają.

W takiej przygodzie, zginiesz Herodzie,
Ba gdybyś zginął i w piekło kinął[2].
Echo w to szczęście, biega po mieście,
Padła nowina, że z Panny Syna,
Dawid swe plemię, ma w Betleemie.

Wschodnie korony, niosą ukłony,
A ztąd jest smutny Herod okrutny.
Gruchnęła sława, krzyknęła wrzawa:
Że dał na ziemię, Bóg święte plemię,
Jeszcze w Dawidzie krew nie wynijdzie.

Już się nam stawił, jarzma nas zbawił,
Pan z nieba rodem, pod złym Herodem:

  1. Przypis własny Wikiźródeł Solima - Jerozolima, miejsce śmierci Heroda
  2. Przypis własny Wikiźródeł kinąć - opaść, rzucić, cisnąć