O dyć hań Anieli latają jak ptacy,
I cóż to mój Bartku proszę ciebie znaczy?
Co to jest takiego, nie rozumiem tego,
Ani pojmuję.
Pójdźmy jeno dalej, obaczę co znaczy,
A to się nam wszystko pięknie wytłomaczy:
Bo mi się tak zdaje, że dobrze poznaję
Wesołą chwilę.
Słyszeliście kiedy co Jewa zrobiła,
Wszakże to ona nas nieba pozbawiła:
Gdy jabłko zerwała, potem skosztowała
Wraz i z Jadamem.
A tak nie mógł z ludzi nikt z nieba otworzyć,
Aże się Syn Boski raczył upokorzyć:
Dla tego Janieli, pokazać nam chcieli,
Jasność przed Panem.
Potem krzyknął Bartos: do Betleem spieszcie,
A co macie w domach to na pocztę bierzcie:
Skarżyć się będziemy, że krzywdę cierpiemy
Od wilka złego.
Stasiek kopę serków nałożył dla Pana,
Jasiek wziął jagniątko, a Bartek barana:
Matciek zaś jabłuszek, Mateusz garnuszek
Masła młodego.
Przyszedłszy do szopy, widzą że Maryja
Przeczysta panienka, śliczna jak lilija,
Powija w pieluszki, nie mając poduszki
Syna małego.
A Józef staruszek w żłobeczku mu ściele
Bydlęce wygryzki, a sianka niewiele:
Wół z osłem klękają, parą zagrzewają
Dziecinę grzeczną.
Filip gra na skrzypcach aże dziecię słucha,
Wojtek na piszczałce, Franek w dudy dmucha:
Kuba gra na rogu, a Maciek na progu
Siadł sobie z lirą.
Kuba bałamucił, bo się już był opił,
Aż go stary Bartos batogiem przekropił:
Potem gdy skończyli, w drogę się spieszyli,
Pana błagając.
Panie Jezu Chryste, uśmierz tego wilka,
Zjadł nam parę jagniąt i owieczek kilka:
Potem daj być w niebie, niech chwalimy ciebie
Nieustający.
Hola! hola! Pasterze z pola:
Idźcie Pana witajcie, a co macie to dajcie!
Wołają aniołowie: Pójdźcie mili bratkowie!
Pójdźcie jeno w tym czasie trzodę zawrzeć w szałasie.
Pójdźmy, pójdźmy do szopy, weźmy serków półkopy,
Dajmy Panu we żłobie, co nas wabi ku sobie.
Pójdźmy wszyscy z weselem, do tego to Betleem
Pójdźcie i wy skrzypkowie, pójdźcie i wy dudkowie.
