Ta strona została przepisana.
Wszyscy (razem.)
Związać go — wydać Pankracemu.
Mąż.
Chwila jesze, Mości Panowie.
(Chodzi od jednego żołnierza do drugiego.)
Z tobą, zda mi się, wdzierałem się na góry za dzikim zwierzem — pamiętasz, wyrwałem cię z przepaści.
(Do innych.)
Z wami rozbiłem się na skałach Dunaju — Hieronimie, Krzysztofie, byliście ze mną na Czarnem Morzu.
(Do innych.)
Wam odbudowałem chaty zgorzałe.
(Do innych.)
Wyście uciekli do mnie od złego pana — a teraz mówcie — pójdziecie za mną, czy zostawicie mnie samego ze śmiechem na ustach, żem w pośród tylu ludzi jednego człowieka nie znalazł.
Wszyscy.
Niech żyje hr. Henryk — niech żyje.
Mąż.
Rozdać im co zostało wędliny i wódki — a potem na mury.
Wszyscy żołnierze.
Wódki — mięsa — a potem na mury.
Mąż.
Idź z nimi, a za godzinę bądź gotów do walki.
Jakób.
Tak mi Panie Boże dopomóż.
Głosy kobiece.
Przeklinamy cię za niewiniątka nasze.
Inne głosy.
Za ojców naszych.
