znaczenia. Ogólną uwagę zwrócił zwłaszcza pomieszczony w nim szereg artykułów, komentujących słynny dekret cesarski z dnia 10 stycznia, dekret, który wytwarzał nowe prawo interpelacyi rządu w izbach i stanowił ważne ustępstwo uczynione przez absolutną władzę cesarską na rzecz wolności narodu. Saccard, pod kierunkiem którego artykuły te pisano, nie napadał w nich jeszcze otwarcie na brata, który pomimo zmiany systemu, pozostał na stanowisku ministra i zgodził się popierać dzisiaj to, co wczoraj potępiał. Duch artykułów wskazywał jednak, że autor stoi na czatach, śledząc bacznie fałszywe położenie Rougona, który musiał lawirować w izbie pomiędzy stanem trzecim, chciwie łaknącym władzy a klerykałami połączonymi z bonapartystami przeciw rządom liberalnego cesarstwa. Zaczęły się już ukazywać insynuacye; dziennik stawał znów w szeregach wojującego Kościoła, odzywając się cierpko o każdym kroku ministra. Przejście „Espèrance“ do stronnictwa opozycyi było zapewnieniem sobie popularności, nowym powiewem frondy, który zanosił imię Banku powszechnego w najdalsze zakątki kraju i świata całego.
W obec tak głośnych reklam, w mieście tem rozgorączkowanem, pochopnem do najszaleńszych czynów, pogłoski o prawdopodobnem powiększeniu kapitału, o nowej piędziesięciomilionowej emisyi zawróciły ostatecznie w głowach naju-
Strona:PL Zola - Pieniądz.djvu/414
Ta strona została przepisana.
