Dnia 1 kwietnia 1867 r. nastąpiło uroczyste otwarcie Wystawy powszechnej. Wybiła najświetniejsza godzina cesarstwa, nadeszła chwila najwspanialszych uczt i zabaw, mająca uczynić z Paryża hotel całego świata, hotel strojny w chorągwie, pełen muzyki i śpiewów, hotel w którego pokojach goście jedli, pili i oddawali się rozpuście. Nigdy żadne panowanie zenitu chwały dosięgłszy, nie zwołało tylu różnych narodowości na tak wspaniały bankiet. Ze wszystkioh cztereoh stron świata cesarze, królowie i książęta ciągnęli długim szeregiem ku pałacowi Tuileries, jaśniejącemu iście czarodziejskim blaskiem.
W tym to właśnie czasie, we dwa tygodnie po otwarciu wystawy, Saccard dokończył dzieła budowy gmachu, w którym Bank powszechny miał znaleść prawdziwie królewskie pomieszczenie. Dokonano tej pracy w ciągu sześciu miesięcy; robotnicy pracowali dzień i noc, nie tracąc ani minuty, czyniąc cuda w Paryżu tylko możliwe. I stanął wreszcie gmach wspaniały z ornamentacyami, które przypominały po części teatr, po
Strona:PL Zola - Pieniądz.djvu/407
Ta strona została przepisana.
VIII.
