Strona:PL Zieliński Gustaw - Poezye, tom I.pdf/239

Z Wikiźródeł, wolnej biblioteki
Ta strona została uwierzytelniona.
DO MŁODEGO POETY.


Pośród ludzi, od nich zdala,
Za czem tęsknisz, wdychasz skrycie?
Wszak wydarłeś zmysłom życie,
Wszak świat duszy cię zapala.
Zmysły zwodzą, pogardź niemi,
Własną gwiazdą myślom świeć,
Co ziemskiego, zostaw ziemi,
Nieba szukasz — w niebo wzleć.

Wytężyłeś swe ramiona
Gdzie myśl, przepaść wieków chłonie,
Bo iskierka z bóstwa łona,
W twojej duszy ogniem płonie
I aniołów blaskiem świeci;
Cichych marzeń zrywa kwiat,
I orlemi skrzydły leci
W nieskończony natchnień świat.