Strona:PL Zenon Przesmycki - Z czary młodości.djvu/155

Z Wikiźródeł, wolnej biblioteki
Ta strona została przepisana.

Lud nowe ideały,
Nowych da uczuć głąb.

On skarb ma niepojęty
W prostocie swej i wierze.
Tak — w piersi jego świętej
Zaklęci śpią rycerze.

On sercem świat odrodzi,
Skieruje w jasną dal.
Na ducha jego łodzi
Wypłyniem z mętnych fal.«