Ta strona została uwierzytelniona.
∗
∗ ∗ |
Gdy słyszę pieśń, co tak pięknie
Luba piała pełnę czaru,
To zda się pierś mi rozpęknie
Z dzikiéj boleści nadmiaru.
I tęsknota nieprzeparta
Pędzi mię aż na szczyt wzgórza,
Gdzie dusza moja rozdarta
Niedolę swoję wynurza.
