Strona:PL X de Montépin Zemsta za zemstę.djvu/846

V.

 — Zatem panowie mój dom gwałcicie — zawołała sierota.
 — Jesteśmy sługami prawa, pani — odpowiedział naczelnik wydziału śledczego... — Jesteśmy biernie posłuszni... Nam wydają rozkaz, a my go wykonywamy.
 — Ale jakaż przyczyna tego rozkazu?
 — Nie wiemy, a gdybyśmy nawet i wiedzieli, to gdybyśmy nie byli upoważnieni do objaśnienia pani o tem, musielibyśmy milczeć.
 — A to bierne posłuszeństwo, ta ślepa uległość, czy nie obruszają waszego sumienia?
 — Sumienie nie obrusza się na wykonanie obowiązku, jakimkolwiek on by był!...
 — Zatem — mówiła dalej z oburzeniem Honoryna — panowie wykonujecie obowiązek napadając na mój dom w obec tłumu zebranego ze skupieniem myśli i gotowego do odprowadzenia ciała mego ojca na wieczny spoczynek i wydzierając mi to ciało?
 — Tak jest, pani, gdyż tego chciało prawo.
 — Prawo! zawsze prawo!... Ależ czy myślicie, dla wymotywowania gwałtownej interwencyi jego przedstawicieli, że tutaj popełnioną została jaka zbrodnia?... A więc, zgoda, tylko jeżeli są jakie podejrzenia, to ja pierwsza powinnam o nich wiedzieć! Kazaliście mi panowie być na zawołanie, postawiliście przy mnie stróża, przykładacie pieczęcie aż w tym