Strona:PL X de Montépin Walka o miliony.djvu/704

 Aniela znajdowała się wraz z siostrą Maryą w małym saloniku, gdy pokojówka weszła z oznajmieniem, że szwaczka.
 Joanna Desourdy, pragnie się z nią widzieć.
 — Niech wejdzie ta dobra Joanna — odrzekła panna Verrière.
 Skoro młoda kobieta ukazała się w progu, Aniela podała jej rękę, wołając:
 — Witaj nam... witaj! Prawdziwą przyjemność sprawia mi twoje przybycie.
 — Jesteś cierpiącą, kuzynko? — pytała Joanna, zdziwiona boleśnie widokiem wychudłej i pobladłej twarzy dziewczęcia.
 — Była ciężko chorą... — odpowiedziała siostra Marya — lecz teraz zwolna do zdrowia przychodzi. Potrzeba jej tylko dla pokrzepienia sił świeżego wiejskiego powietrza i otóż właśnie chcę prosić, wuja, aby jej pozwolił wyjechać zemną na kilka tygodni.
 — Tak... — wyszepnęła smutno Aniela — zdaje mi się, że zupełne odosobnienie, słońce, kwiaty i drzewa, byłyby dla mnie zbawczemi lekarzami.
 — Mam nadzieję, iż na mój projekt otrzymani zezwolenie twojego ojca — odparła zakonnica. — A cóż tam u ciebie słychać Joanno? Widzę, żeś pomizerniała, zeszczuplała...
 — Pracuję wiele... — odpowiedziała szwaczka z zakłopotaniem.
 — Dlaczego nie przyprowadziłaś z sobą małej Liny, tak radebyśmy ją widzieć?
 — Poszła do szkoły.
 — Uczy się dobrze?
 — Jaknajlepiej... to biedne, ukochane dziecię.

---