Strona:PL X de Montépin Walka o miliony.djvu/67

 W owej piwnicy, napełnionej gęstą, nieczystą atmosferą, gdzie powietrze nigdy odnawianem nie było, panował upał do niewytrzymania. Pot spływał po wszystkich twarzach.
 Arnold postąpi1 w głąb tawerny, badając wzrokiem grupy obecnych, przechodząc od jednych do drugich.
 Chłopiec posługujący zbliżył się ku niemu, pytając po angielsku co podać sobie rozkaże.
 — Butelkę dżinu... i kawał rostbeefu — odrzekł, siadając przy stole.
 Za chwilę posługacz przyniósł przedmioty żądane, a postawiwszy je przed przybyłym chciał odejść.
 — Znasz Wiljama Scott? — zapytał go były sekretarz Mortimera.
 — Znam doskonale!
 — Jest on tu obecnie?
 — Jest.
 — Gra w karty?
 — Nie... przegrał i śpi... ot tam na ławie.
 — Obudź go i powiedz, że pewien dżentlemen jego przyjaciel, chce się z nim widzieć.
 — Dobrze panie. Tu chłopiec pobiegł w ciemny kąt tawerny.
 W tym kącie, siedział mężczyzna z rękoma na stole położonemi, na których wsparłszy głowę, spał głęboko.
 — Hej! Master Will!.. — zawołał chłopiec, wstrząsając go za ramię.
 Śpiący, otworzył oczy, podniósł głowę i z gniewem zawołał:
 — Czego mnie budzisz do kroć piorunów?..
 — Ktoś pragnie widzieć się z tobą.
 — Kto?!
 — Jakiś dżentlemen... twój przyjaciel, Williamie.
 — Gdzie on jest?
 — Siedzi poza trzecim filarem z lewej.