Strona:PL X de Montépin Walka o miliony.djvu/423

 — Aj! aj! — zawołał pierwszy; — olbrzymia cyfra, do czarta!
 — To należy do kasyera... Uprzedzę go o tem.
 Tu wszedł do przyległego gabinetu.
 — Cóż tam nowego? — zapytał kasyer.
 — Czek na okaziciela, z podpisem Renarda, suma do wypłaty pięćset tysięcy franków. Rachunek Samuela Rénard wynosi u nas pięćset osiemdziesiąt tysięcy, czek ten zatem ma swoją zasadę.
 Kasyer zerwał się z krzesła.
 — Pięćset tysięcy franków! — zawołał — czy podobna?
 — Zobacz pan.
 Kasyer, ująwszy papier, przekonał się naocznie o prawdzie żądania.
 — Pan Verrière — rzekł — wyszedłszy ztąd, miał udać się do banku po kapitały; obecnie nie posiadamy w kasie tak wysokiej sumy do rozporządzenia.
 — Co począć więc?
 — Czy ów pan Arnold Desvignes sam osobiście tu przybył?
 — Tak sądzę... Jest to osobistość o nader wykwintnej powierzchowności.
 — Może chce sobie otworzyć bieżący rachunek, jako klijent naszego domu?
 — Nie, mówił wyraźnie, iż chce czek zinkasować.
 — Być może, iż pan nie zrozumiałeś... Idź, zapytaj go powtórnie.
 — A jeśli zażąda wypłaty?
 — Proś go pan wtedy, ażeby przybył o godzinie trzeciej dla zinkasowania.
 — Ma po raz drugi przychodzić?... A! to może wzbudzić podejrzenia o złym stanie naszego banku...
 — Wiem o tem tak dobrze, jak i pan... Ale cóż począć?... Nie z naszej to winy. Wydobądź się pan, jak będziesz mógł