Strona:PL X de Montépin Tajemnica Tytana.djvu/519

 — Zupełnie niemożliwe!... — Jesteś pan tego pewny?
 — Tak jak tego pewny?...
 — Czy miałbyś pan wypadkiem odmówić przyzwolenia swojego?...
 — Nie jabym odmówił?...
 — Któż zatem?...
 — Lucyna, która się na to nigdy nie zgodzi!...
 — Więc ta śliczna dzieweczka tak mnie niecierpi!?...
 — Ja tego nie wiem czy ona pana cierpi, czy nie, ale na pewno nie kocha pana...
 — To nic nie znaczy — odpowiedział Maugiron z zupełną swobodą — małżeństwa z miłości mają często złe następstwa!... Jednego pięknego poranku ogień gaśnie, miłość ulatuje sobie do diabła... i trzask!... wszystko się rozpada w drobne kawałeczki!... Wszak co innego w małżeństwach z rozsądku, ugruntowanych na szacunku i wzajemnej zgodzie!... o takim właśnie marzę związku!... Panna Verdier właśnie, jest dla mnie zimna, mówisz pan!... będzie mnie więcej kochała trochę później...
 — Ona kocha innego...
 — Kogóż to?... może młodego kasyera?... a tak!... wiem... wiem... Niech to pana nie niepokoi bardziej niż mnie!... odprawisz pan młodego człowieka od pierwszego i wszystkiemu będzie koniec... Panna Lucyna jest uczciwą panienką... będzie uczciwą żoną...
 — Tak, ale nigdy nie będzie pańską żoną...
 — Zdaje mi się, że się pan myli mój drogi kapitanie...
 — Nie ja, ale pan się mylisz... Ja znam Lucynę le-