Strona:PL X de Montépin Lekarz obłąkanych.djvu/246

 — Rzeczywiście, że to ważne — mruknął, skoro skończył Fabrycjusz — trzeba było wyciągnąć z młodej dziewczyny, w jaki sposób myśli zabrać się do poszukiwań i wykrycia prawdy...
 — Mógłbym się zdradzić, nalegając zbytecznie.
 — Cóż więc postanowiłeś?
 — Rozkochać pannę Paulinę Baltus i tym sposobem zyskać nad nią przewagę...
 — Liczysz, że to się uda?
 — Choćbym miał ci się wydać szczególnie zarozumiałym, odpowiem, że liczę bardzo na to.
 — To dobrze, bo Paula jest niebezpieczną, bo byłaby zdolną osiągnąć cele, jakie zamierzyła. W całej tej przeklętej sprawie jest dziwna jakaś komplikacja... Ja ją podejrzywam, ale wy wcale nie przewidujecie... Czy siostra Fryderyka zna panią Delariviére?
 — Chyba, że nie widziała jej nigdy.
 — Czy wie, że pani Delariviére jest obłąkaną i że egzekucja w Melun stała się jedyną przyczyną tej warjacji?...
 — Nie wie...
 — Pewnym jesteś?...
 — Najpewniejszym...
 — Niechże się więc o tem nie dowie — powiedział Rittner ponuro, niech się o tem nigdy nie dowie... pamiętaj!...
 — Dlaczego? — zapyteł Leclére zdziwiony wyrazem twarzy doktora.
 — Dlatego, że pewna myśl, jaka mi do głowy przyszła, mogłaby się i jej nastręczyć, a gdyby raz tylko istota tak energiczna wpadła na ślad najmniejszy, nie pozostawałoby nam nic, jak zabrać manatki i uciekać co tchu zagranicę...
 — Nie rozumiem... Wytłómacz mi to z łaski swej.
 Zamiast odpowiedzi, doktor pytał dalej:
 — Czy Joanna ma jaką swoją rodzinę?
 — Nie wiem, ale wątpię.. Podobno, że sierota, i to bardzo niskiego pochodzenia... Kiedy mój wuj ją poznał i kiedy się w niej zakochał, była nauczycielką gramatyki i muzyki.