Strona:PL X de Montépin Lekarz obłąkanych.djvu/213

i instalacji. Jestem mu za to bardzo wdzięczny. Proszę cię więc, dawaj mu do dyspozycji, wiele będzie potrzebował. Otwieram mu kredyt u ciebie.
 — Do jakiej wysokości?... Kredyt nieograniczony.
 — Dobrze. A dałeś mu pełnomocnictwo stosowne.
 — Nie jeszcze, ale dam mu je zaraz.
 — Konieczne to będzie do uregulowania interesów... Tymczasem dam mu na jego podpis.
 Jakób Lefèbre wyjął z szuflady biurka książeczkę i podał ją Leclerowi.
 — Oto są czeki in blanco, dostatecznem będzie je wypełnić i podać kasjerowi.
 Fabrycjusz schował książeczkę do kieszeni z rozkosznym dreszczem.
 Pan Delariviére zaczął znowu:
 — Kupiliśmy dziś rano prześliczną posiadłość w Neuilly Saint-James i mamy za nią zapłacić dzisiaj wieczorem jeszcze. Potrzeba nam na to trzykroć dwadzieścia tysięcy franków.
 — Dostatecznem będzie napisać czek...
 — Czy nie masz rachunku mego pod ręką? zapytał wuj Fabrycjusza.
 — Mam go w pamięci.
 — Na jaką sumę zapisany jest mój kredyt w twoich książkach?
 — Na trzy miljony sześć kroć dwadzieściapięć tysięcy franków... Czy nie życzysz sobie z jakich stu tysięcy franków w biletach bankowych?
 — Nie... nie potrzebuję pieniędzy.
 — A ty Fabrycjuszu?
 — Ja proszę... Będę miał różne rachunki do płacenia.
 — Wychodząc odemnie, wstąpisz zatem do kasy...
 Jakób Lefèbre napisał na kawałku papieru:
 „Wypłacić sto tysięcy franków z rachunku Delarivićre na podpis Leclére“.
 I podpisał się.
 — Oto są żądane sto tysięcy franków — proszę cię, Fabrycjuszu.