Strona:PL X de Montépin Bratobójca.djvu/432

 Te pytania zadawał sobie i oczywiście nie mógł na nie odpowiedzieć.
 Że wspólnik jego nie pisał doń wcale z Berlina, to mu się wydawało naturalnem, gdyż taki list mógł go skompromitować.
 Dlaczego jednak Robert, skoro był w Paryżu, skoro miał odwagę być obecnym na pogrzebie brata, zamordowanego przez niego, nie znalazł sposobu dla wyznaczenia mu spotkania, ażeby mu wytłomaczyć, co się dzieje.
 Tego zrozumieć nie mógł i żył w gorączce wśród śmiertelnego niepokoju.
 Jak się umówiono zrana, rodzina Verniere znajdowała się zebrana o godzinie szóstej u sędziego śledczego.
 Robert i Filip nie zmarnowali czasu.
 Porozumieli się z sobą, dla spisania głównych zasad spółki, jaka powstać miała między nimi i córką Ryszarda Verniere.
 Kiedy przybyli na bulwar Malesherbes z panią Verniere, Daniel jeszcze nie powrócił z sądu.
 Zaprowadzono ich do pokoju Aliny.
 Młoda dziewczyna, jakkolwiek jeszcze bardzo słaba, miała jednak siłę, ażeby wstać z krzesła i postąpić kilka kroków na spotkanie gości.
 Od Matyldy, swej przyjaciółki, dowiedziała się o projektach Roberta.
 Ze łzami rozczulenia podziękowała stryjostwu.
 — Drogie dziecko — odezwała się do niej Aurelia, ściskając ją w ramionach — uczynimy ci życie tak słodkiem, tak cię kochać będziemy, że wreszcie zabliźnimy ranę twego serca.