16. Weźmij cytrę, obejdź miasto, nierządnico zapomniona! graj dobrze, często powtarzaj pieśń, aby pamiątka o tobie była.
17. I będzie po siedmdziesiąt lat: Nawiedzi Pan Tyr i przywiedzie go do myta jego: i będzie zaś nierząd płodził ze wszystkiemi królestwy ziemskiemi na ziemi.
18. I będą kupiectwa jego i myta jego poświęcone Panu: nie będą schowane ani odłożone; bo tym, którzy mieszkają przed Panem, będzie kupiectwo jego, aby jedli do sytości, i przyodziewali się aż do starości.
Oto Pan rozproszy ziemię i obnaży ją i utrapi oblicze jéj, i rozproszy obywatele jéj.
2. I będzie jako lud, tak i kapłan, a jako sługa, tak i Pan jego, jako służebnica, tak i pani jéj, jako kupujący, tak i ten, który przedaje, jako pożyczający, tak i ten, który bierze na pożyczanie, jako który się upomina, tak który dłużen. [1]
3. Rozproszeniem rozproszona będzie ziemia, a drapiestwem zdrapieżona będzie; bo Pan mówił to słowo.
4. Płakała i zeszła ziemia i zemdlała: zszedł świat, zemdlała wyniosłość narodu ziemie.
5. A ziemia splugawiona jest od obywatelów swoich, iż przestąpili zakon: odmienili prawo, złamali przymierze wieczne.
6. Dlatego przeklęctwo pożre ziemię, a będą grzeszyć obywatele jéj: i przeto będą szaleć sprawujący ją, a mało ludzi zostanie.
7. Płakało wina zbieranie, zachorzało winne drzewo, wzdychali wszyscy, którzy byli wesołego serca.
8. Ustało wesele bębnów, ustało wykrzykanie radujących się, umilkła wdzięczność cytry.
9. Nie będą się napijać wina z śpiewaniem, gorzki będzie napój pijącym go.
10. Ztarte jest miasto próżności, zamkniono każdy dom, że nikt nie wchodził.
11. Wołanie będzie o wino po ulicach: opuszczone jest wszelkie wesele, przeniosło się wesele ziemie.
12. Zostało w mieście spustoszenie, a upadek zawali bramy.
13. Bo to będzie wpośród ziemie, w pośrodku narodów, jako gdyby trochę oliwek, które zostały, otrzęsiono z oliwnego drzewa, i grona winne, gdy się dokona obieranie wina.
14. Ci podniosą głos swój i chwalić będą: gdy będzie Pan uwielbiony, wykrzykną od morza.
15. Dlatego w naukach sławcie Pana, na wyspach morskich imię Pana, Boga Izraelowego.
16. Z kraju ziemie słyszeliśmy chwały, sławę sprawiedliwego. I rzekłem: Tajemnica moja mnie, tajemnica moja mnie, biada mnie! występnicy wystąpili, a wykroczeniem występników wystąpili.
17. Strach i dół i sidło nad tobą, któryś mieszkańcem ziemie.
18. I będzie: Kto uciecze przed głosem strachu, wpadnie w dół, a kto się wyprawi z dołu, poiman będzie sidłem; bo się upusty z wysokości otworzyły, i zatrzasną się fundamenty ziemie. [2]
19. Łamaniem połamie się ziemia, skruszeniem skruszy się ziemia.
20. Poruszeniem poruszy się ziemia jako pijany, i będzie zdjęta jako budka jednéj nocy: i obciąży ją nieprawość jéj, i upadnie, a nie przyda, żeby powstała.
21. I będzie: W on dzień nawiedzi Pan wojska niebieskie na wysokości i króle ziemskie, którzy są na ziemi.
22. I zgromadzą się zgromadzeniem jednego snopka do dołu, i będą tam zamknieni w ciemnicy, a po wielu dni nawiedzeni będą.
23. I zasroma się księżyc i zawstydzi się słońce, gdy będzie królował Pan zastępów na górze Syon i w Jeruzalem, a przed oczyma starców swoich uwielbion będzie.
Panie, Boże mój! ty jesteś, wywyższać cię będę, i wyznawać imieniowi twemu, iżeś uczynił dziwy, myśli starodawne wierne. Amen.
- ↑ Osee 4, 9.
- ↑ Jerem. 47, 44. (
Błędny odsyłacz do nieistniejącego wersetu.)
