Strona:PL Wrzesień - Lord Byron.djvu/54

łość, 2) twórczość poetycką; 3) działanie polityczne.
 Wenecyę Byron upodobał sobie. Obyczaje były tu swobodne, wręcz odmienne od angielskiej obłudy. Mężatka mogła i powinna była mieć kochanka, który się nazywał cavallero servente albo sicisbeo. Byron był tu znany, i salony arystokracyi wnet mu się otwarły.
 Już w Wenecyi zbliżył się on do karbonarów, a żądza konspiracji stała mu się nieodzowną. Nadto w klasztorze armeńskim San Lazaro, uczył się języka armeńskiego. Ale głównem zajęciem Byrona w Wenecyi był karnawał: kochanką jego z początku była niejaka Mariana, żona kupca, „podobna do gazeli”. Po zerwaniu z nią, pałac jego na wielkim kanale przetworzył się w harem, gdzie nieustannie zmieniały się tłumy dziewcząt, poprzebieranych jak na maskaradzie. Karnawały weneckie były wówczas pełne świetności: Byron tak na nich szalał, że w r. 1817 zapadł na malaryę, a w r. 1818 wpadł w rozstrój nerwów, żołądka i głowy. Czuł, że takie życie zaprowadzi go do grobu i postanowił