dziestu i jednego podań, zupełnie podobnych do powyżej przytoczonego: najróżniej pokrzywdzeni wystosowują pod adresem króla prośby do stratega, by sprawę ich rozpatrzył i postarał się o to, aby sprawiedliwość im wymierzono. Nięstety teksty te znacznie są uszkodzone, najbardziej zaś ucierpiały właśnie owe dopiski u dołu, w które strateg podania zaopatrywał odsylając je epistacie, a na których nam tutaj najbardziej by zależało; zaledwie kilkanaście takich dopisków (ύπογραφαί) jest do dzisiaj jeszcze czytelnych; z tych dwa mają dla nas w tym związku poważniejsze znaczenie:
Magd. 21. (Bull. de Corr. Hell. 26 str. 125/6). Podanie z tego samego dnia i roku. 26 lutego 221 przed Chr. i z tejże samej wsi Oxoryncha co powyżej podany tekst z Mél. Nic. Imiona i skarżącego się poszkodowanego i strony pozwanej już nie zachowane; nie wiemy, czy byli to Grecy czy Epipeyanie? Z bardzo uszkodzonego tekstu domyślać się tylko możemy, że powodowi pewno z winy pozwanych bydlątka jakieś zmarniały, że je znalazł z poprzecinanemi żyłami, kiedy je już kruki szarpały. Prosi przeto króla, by zlecił strategowi zająć się ta sprawa, i kazał mu po przeprowadzeniu dowodu oznaczoną kwotę odpowiadającą wartości owych bydląt „wyegzekwować zaraz na pozwanych i zwrócić ją pokrzywdzonemu“: πραχθή[ν]αι αύτούς παραχρήμα καί άποδο[ύναι] τήν προδεδηλωμένην τιμήν. A skoro tak się stanie, o królu, wtedy ja, który się do ciebie wspólnego nas wszystkich dobroczyńcy i opiekuna udaje, dostąpię z twej ręki pomocy. Bywaj zdrów“. Tymi słowy kończy petent podanie swoje do króla. Strateg zaś przesyłając pismo to epistacie, dopisał: [μά(λιστα) δι(άλυσον) αύτούς εί δέ μή, άπό(στειλον)] όπ(ως) έπί τού κοινο(δικαίου) δι(ακριθώσιν). To zn. „koniecznie ich pogódź; odeślij, aby ich rozsądziło κοινο(δίκαιον).
Magd. 23. (Bull. de Corr. Hell. 27. str. 174/5. Podanie z tegoż samego dnia i roku, 26 lutego 221 przed Chr., co obydwa poprzednie. Skarżą się Dioskurides i Nikanor, więc niewątpliwie dwaj Grecy lub Macedończycy, na Egipcyankę Nefersuchis, że pożyczywszy od nich razem drachm 24 nie oddaje ich, lecz nawet z nich się naigrawa przeprowadziwszy się do innej wsi; proszą przeto króla o załatwienie sprawy za pomocą stratega i epistaty. Strateg przesyłając podanie epistacie, znów dodał: [μά(λιστα)] δι(άλυσον) αύτούς εί δέ μή, άπό(στειλον) όπως έπί τού, κοινοδι(καίου) δι(ακριθώσιν).
Te są dwa teksty z Magdoli, w których owego κοινοδί(καιου) doczytać się można[1]. Jednakże κοινοδί(καιου) jest to rozwiązanie dane
- ↑ Do niedawna zaliczano tu jeszcze jako trzeci tekst Magd. 28. Po rewizyi,
