Ta strona została uwierzytelniona.
VII.
Ich unglückselger Attas! eine Welt,
Die ganze Welt der Schmerzen, muss ich tragen,
Ich trage Unerträgliches, und brechen
Will mir das Herz im Leibe.
Du stolzes Herz! du hast es ja gewollt!
Du wolltest glücklich seyn, unendlich glücklich
Oder unendlich elend, stolzres Herz,
Und jetzo bist du elend.
H. Heine.
Cała noc ta fantastyczna dla Wacława, co jak szalony upajał się wspomnieniami i porwany gorączką rzeźbiarza, wraz z nim gonił mary przeszłości, która mignęła mu jak chwila jedna, jak obraz cudny, latarni czarnoksięzkiéj — dla Sylwii była chłodna, długa, nieskończona jak czas oczekiwania. Widząc jego czoło przyćmione smutkiem, usta zimne pod jéj pocałunkiem, napróżno starała się przywrócić mu pogodę, wesele; napróżno tłumiąc ból co ściskał jéj łono, stroiła lice uśmiechem. Wacław jakby budząc
