Strona:PL Wagner - Sztuka i rewolucya.pdf/52

prawy artysta od pierwszego wejrzenia pozna, iż chrześciaństwo nietylko sztuką nie było, ale także nie mogło wyłonić z siebie sztuki rzeczywistej, żywej.
 Wolny Grek, który siebie stawiał u szczytu przyrody, mógł z radości człowieka z istnienia własnego stworzyć sztukę, chrześcianin, który zarówno przyrodę, jak i siebie samego negował, składał ofiarę swemu Bogu tylko na ołtarzu zaparcia się, nie mógł mu przynieść w darze swych czynów i tworów, ale wierzył, iż, powstrzymując się od wszelkiego śmiałego i samodzielnego tworzenia, musi zyskać jego przychylność. Sztuka jest najwyższym czynem człowieka zmysłowo pięknie rozwiniętego, będącego w harmonii z samym sobą i z naturą. Człowiek musi w świecie zmysłowym uczuwać rozkosz najwyższą, jeżeli z niego ma brać swe środki artystyczne, gdyż tylko ze świata zmysłowego może on czerpać także i chęć tworzenia. Chrześcianin, gdy pragnął stworzyć dzieło sztuki rzeczywiście zgodne z jego wiarą, musiał, przeciwnie, szukać środków artystycznych w istocie ducha abstrakcyjnego, w miłości boskiej i stąd też brać popęd twórczy a wobec tego jakiż mógł stawiać sobie cel? Przecież nie piękność fizyczną, gdyż ta była dla niego dziełem dyabła, a zresztą