Rozkład państwa ateńskiego zbiega się z okresem upadku tragedyi. Jak duch wspólnoty rozpadł się na tysiączne egoistyczne pożądania, tak samo i wielkie zbiorowe dzieło sztuki tragicznej rozprysło się na pojedyncze części składowe. Na zwaliskach tragedyi płakał szalonym śmiechem poeta komedyi Arystofanes, aż nakoniec wszelkie natchnienie artystyczne zmilkło zupełnie przed poważnem rozmyślaniem filozofii, roztrząsającej przyczyny znikomości człowieczego piękna i siły.
Do filozofii, nie zaś do sztuki, należą dwa tysiącolecia, które od chwili upadku tragedyi greckiej aż po nasze czasy upłynęły. Sztuka rzucała wprawdzie od czasu do czasu swe błyski w tę ciemną noc myśli badawczej a niezaspokojnej, w tę szperaninę obłędną, ale były to tylko okrzyki bolu lub radości jednostki, która na tem pustkowiu powszechnem ocalała i jak szczęśliwie zabłąkany z dalekich krain podróżny dotarła do szemrzącego samotnie kastalskiego źródła, orzeźwiając tu swe usta spragnione, ale nie mogła podać ludziom
Strona:PL Wagner - Sztuka i rewolucya.pdf/47
Ta strona została przepisana.
II.
