Sztuka tedy oraz jej instytucye, których pożądaną organizacyę tutaj bardzo tylko pobieżnie naszkicować zdołaliśmy, stać się mogą zwiastunami i wzorami wszystkich przyszłych instytucyi gminnych. Duch, łączący korporacyę artystyczną dla osiągnięcia rzeczywistych jej celów, da się odnaleźć w każdym innym związku społecznym, który zdąża do pewnego godnego człowieka celu, gdyż całe nasze postępowanie społeczne w przyszłości, gdy wejdziemy na drogę prawą, powinno i może być natury czysto artystycznej, jedynie odpowiedniej dla szlachetnych uzdolnień człowieka.
Jezus więc byłby nam był pokazał, iż my, ludzie, jesteśmy wszyscy równi i braćmi jesteśmy; Apollo zaś byłby na tym wielkim związku bratnim wycisnął piętno siły i piękności, człowieka ze zwątpień we własną wartość doprowadził do świadomości jego najwyższej boskiej potęgi. Wznieśmy zatem ołtarz przyszłości, tak w życiu, jak i w żywej sztuce, tym dwom najwznioślejszym nauczycielom człowieczeństwa: — Jezusowi, który za ludzkość cierpiał i Apollinowi, który ją do pełnego radości dostojeństwa podniósł.
 |
|
