Strona:PL W klatce.djvu/357

Była już jednak u końca i Gawełek pani Rzepowéj zajechał już przed ganek, gdy otworzyły się nieco drzwi od sieni i ukazała się przez nie głowa rozczochranego chłopaka.
 — Czego chcesz, Julku? — spytała Dolewska.
 — Na pocztę, proszę pani, przyjechał jakiś pan z daleka i chce widziéć się z panem doktorem.
 — A nie wiesz, kto to taki?
 — Nie wiem, proszę pani; ale musi być jakiś bogaty pan, bo jedzie pięknym koczem, a pocztylionowi, co go przywiózł, dał rubla tryngieltu.
 — A dokąd ten pan jedzie, czy nie wiész? — spytała zaciekawiona Owsicka.
 — Do Jodłowéj podobno.
 W téj chwili we drzwiach swego pokoju stanął Lucyan. Słyszał widać całą rozmowę, bo rzekł do chłopca:
 — Powiedz temu panu, że zaraz przyjdę na stacyą.
 — Ktoby to był, panie Lucyanie? — spytała ciekawie Owsicka.
 — Sądzę, że musi to być pan Cypryan Karłowski — spokojnie odpowiedział Lucyan i wyszedł.
 Po chwili, zielona bryka Rzepowéj trzęsła się i skakała po ulicy miasteczka, a z nią razem trzęsła się i skakała jéj właścicielka, laską od deszczochronu przypominając często nierówności drogi plecom Gawełka.