Strona:PL Władysław Stanisław Reymont - Pisma - Tom 32 - Ave Patria.djvu/079

ne ręce wyciągają się do nich z otchłani, że jakiś głos konający woła…
 — To moja wina, moja wina! — zaczęła naraz krzyczeć oszalałym głosem.
 — Ale ja ją zabiłem, to moja zbrodnia! — szeptał cicho, zsuwając się nieprzytomnie do jej nóg.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

 Sorrento 28/V 04.

---