Ta strona została uwierzytelniona.
76
W potrzebie sternik promu
Z brzegu niewiary — w wiarę. 20
Jeśli na ziemie najdzie wróg,
Tłumiciel, deptacz rozwoju,
Tedy on nie wybiera dróg,
Lecz jedną widzi: w boju!
Czy to ksiądz Marek będzie, 25
Który szlachtę ospałą zapala —
Czy Kmietowicz z Podhala,
Rzucający w lud buntu orędzie — —
Powstanie, to powstanie —
Bunt, to bunt — o Ducha chodzi! 30
O ten Dzień, o to Świtanie,
Które w krwi zórz się rodzi.
Ku onym Świtom dąży
Sternik polskiego promu —
Z niewiary, co w odmęt grąży, 35
Do wiary, do Niezłomu!
Lublin, 2. XII. [1]915
