Ta strona została uwierzytelniona.
NA TEJ ZIEMI
Na tej ziemi, na tej smutnej ziemi
Karłowate usychają drzewa;
Wiatr żałośnie zawodzi nad niemi
I co jesień we mgłę je odziewa.
A na łąkach kwiaty schną od ciepła
I co wieczór zamierają z cicha —
Na nich rosa, po śmierci zaskrzepła,
W rannym słońcu opada z kielicha.
Kwiaty więdną, trawa schnie i gnije,
W każdym drzewie robak korę wierci —
I nic nie wie, co rozkwitłe i żyje,
Że w swym życiu ma już zaród śmierci.
