Str. 263. Szatę wroną,
Włóż o Safo — i bij oto,
W płacz serdeczny nad Koroną.
Dosłownie wyjątek ów z wiersza Kacpra Miaskowskiego „Na rozruch domowy“ brzmi jak następuje:
Słowiańska Safo! połóż lutnię złotą,
Już nie kochanka opiewaj z pieszczotą,
Ale włożywszy na pierś szatę wroną:
Płacz nad Koroną.
Str. 278. Niegdyś Mieszka dłoń pobożna,
Bóstwa pogan tu topiła.
O jeziorze świętem w Wielkopolsce, po dziś dzień przechowuje się tradycya, że w niem odbył się chrzest Polski.
Str. 283. Wskrześ ją słowem pełnem siły,
Stary wieszczu nasz, Bojanie.
Bojan — podług podania — najstarszy wieszcz słowiański.
Str. 284. W cnotach rosły tutaj domy,
Cne Bonary, Odrowąże.
Zamożna rodzina Bonarów, osiadła od XIII w. w Krakowie, słusznie chlubić się może szeregiem dobrze zasłużonych niebu i ojczyźnie synów. Z tejto rodziny wyszedł Izajasz, zakonnik reguły Augustyanów, policzony w poczet błogosławionych; Jan, żupnik krakowski i doradca króla Zygmunta I,
