Strona:PL Urke Nachalnik - Miłość przestępcy.pdf/125

 — Pani sobie za dużo pozwala, proszę nie zapominać, że jest pani u mnie, niech pani zamilczy, bo wyproszę za drzwi!
 — Co, może chcesz mnie pobić? — wykrzyknęła Florcia, doskakując do niego i obrzucając go zapalczywem spojrzeniem.
 W tej chwili, siedzący w milczeniu jegomość, odezwał się:
 — Gdzie kobiety się kłócą, nie ma pan prawa się wtrącać.
 — Ja do pana nie przyjdę o prawo się pytać! — odparł Dawid, gniewny już, odezwanie się bowiem nieznajomego wyglądało na zaczepkę.
 — Ale ja zato bez pytania pana prawa nauczę! — wrzasnął nieznajomy, sięgając do kieszeni. Nie zdążył jednak ręki wyciągnąć, bo momentalnie, dostał dwa tęgie uderzenia, tak zwanym „bykiem“ i został wyrzucony za drzwi z pokrwawioną twarzą.
 Florcia podniosła swój miły głosik do najwyższej skali, złorzecząc swej rywalce:
 — Ja cię nauczę ty „zdziro“, wycieruchu, gęś inteligentna, my się porachujemy, czekaj! Odechce ci się nietylko tego, ale wszystkich kochanków.
 Wygrażając pięściami, wybiegła za wyrzuconym alfonsem.
 — Co to za jeden i czego tu chciał? — zapytał Dawid bladej jeszcze i wystraszonej kochanki.
 — Nie znam go wcale! — odrzekła — przyszedł z Florką, ona nienawidzi mnie,