(Zdarzenie prawdziwe).
Staś miał brzydką wadę w dzieciństwie... lubił plotki. Gdy tylko zasłyszał jaką nowinkę, biegł zaraz, aby powtórzyć ją dalej. Wszyscy go dlatego nie lubili, bo nieraz narobił w domu niepokoju.
Długo przemyśliwali słudzy, jakby go tego nałogu oduczyć; nakoniec przychodzi jednej służącej dobry pomysł. Właśnie wszedł ów chłopczyk do czeladnej izby; Dorotka, udając, że go nie widzi, zaczęła się niby skarżyć przed drugą służącą: »Ach, żebyś ty wiedziała, co mię za nieszczęście dziś spotkało! Jakem dziś rano dawała krowom trawę przy dojeniu, sierp mi się w nią jakoś zamieszał i krowa sierp zjadła! nie wiem, co zrobię, jak się pani o tem dowie!«
Staś, zaledwie usłyszał te słowa, leci jak strzała; nie miał nawet czasu nad tem pomyśleć, a już powtórzył nowinkę mamie. Ale ten raz odebrał przyzwoitą karę, bo skoro tę nowinę rozgłosił, dopiero się wszyscy z niego naśmiali — i jakże się nie śmiać... Krowa sierp zjadła!!!
