Strona:PL Tetmajer - Anioł śmierci.djvu/33

 — Ja mam tylko cztery ruble. Dopiero pojutrze będę miał pieniądze z Towarzystwa.
 — A tu nas nawet nie znają.
 Rdzawicz począł się śmiać nerwowo, a potem krzyknął:
 — Garson!
 Wszedł służący.
 — Słuchaj, zapomnieliśmy pieniędzy. Ten łańcuszek jest wart trzydzieści pięć rubli. Przynieś tu parę butelek szampana na ten łańcuszek. Przyniesiesz?
 — Przyniosę, jaśnie panie.
 Gdy szampana przyniesiono, Rdzawicz nalał sobie i Tężlowi kieliszek i zawołał:
 — Słuchaj, Tężel, pij za nasze zdrowie!
 — Za czyje?
 — Za moje i Maryni. Pij!
 Tężel nie chciał go drażnić; wypili.
 — A teraz dalej. Pijmy za zdrowie jej przyszłego męża.
 — Romek...
 — Pij! Pij, kiedy ci mówię!
 — A teraz, Tężel, pijmy za zdrowie jej dzieci. Wiwat jej dzieci!
 — A teraz, Tężel, za zdrowie jej familii! Niech żyje ciotka Porzelska i wszystkie babki, wuje, stryje! Evviva!
 — Romek...
 — A teraz, Tężel, niech żyje jej przyszły kochanek! Niech żyje ten, z którym się... Wypiłeś?
 — Nie!