Strona:PL Tegner - Ulotne poezye.djvu/76

Spadłeś suchy na ziemię
 i już się nie zazielenisz. —
.................
Patrz!... wielkanoc się zbliża —
 skowronek k’niebu ulata
i pieśń paschalną nuci,
 w błyszczącej wiosny zaranie.
Pączkami strojne konary
 by pierś młodzieńca — nadzieją —
Śliczny widok na wzgórek,
 kwiatami strojnie ubrany,
strojny, widny, wesoły,
 jakby w dziewiczej koronie.

Śliczny widok na wzgórek,
 poezyą sagi ubrany,
w której Absala — Saxa —
 Finna — rysują się cienie!
.................
Ojcze, — czy ty chcesz wstąpić
 na wzgórze? — spojrzeć na słońce, —
spojrzeć, jako zachodzi
 i w obce płynie krainy!...

Matko! czy chcesz zobaczyć
 tam niezabudkę — jak wstaje —
i jak niebieskie oczy
 otwiera, patrząc na ciebie? —

Czegóż się ociągacie?...
 Jakub wieczorem nie wróci, —
dawniej szedł tu za nami,
 ale was teraz wyprzedził!

Idźcie teraz samotni, —
 idźcie tam spocząć oboje
pod starymi dębami,
 które wspomnieniem gaworzą!

Patrzcie, jak wieczór schodzi
 złocisty — w Sundy się kładzie,
jakby nadziei słońce
 zwartej świeciło mogile!
.................