Och! wznieś się wysoko w zwierciadlane stropy,
Strącona opadnie z przed oczu zasłona
Ducha, — który klucze ci składa pod stopy,
I ludzkość przed tobą — kornie pochylona.
Wesoło patrzysz natchnionym wzrokiem
W niebiańskie kraje — po za obłokiem!
Płyń teraz odważnie! ..........
Na złocistym wschodzie
Głęboko w obłokach gród widny się zdaje —
Tańcami i śpiewem dzień mija w tym grodzie —
Gdzie w blasku promiennym kolumnada staje, —
Gdzie wieżyc strzały w niebiańskiej górze
Kąpią się jasne — w świateł purpurze!
Tam jest tak wesoło — by na zamku Frei,
Tam jeszcze nasz Balder na pancernym tronie
I harfa Bragesa grzmi z grodu wierzei
Przeszłość i przyszłość w akordów osłonie, —
Śmierci i życia zagadka Pana,
Tutaj pojęta i rozwiązana!
Nie tęsknij więc duszo! — w północnej dziedzinie,
Bo piękno na świecie tak bardzo się zmienia, —
Objawia się tylko w pieśniarza krainie
I w kolach, gdzie płyną złotej lutni brzmienia.
Hellas z Hesperyą w marzenia kraje
Berło fantazyi — tobie oddaje.[1]
- ↑ Skildblander. Skildblandir złożone ze słowa skild i ze słowa blad czyli schidja-tabella-foluim lamina. Z tych złożony Skildblander albo po staremu podług Finna Magnusena Skildlandir, oznacza czarodziejski okręt Wszechboga Odina, którego, wedle wspomnienia Inglingarsagi, mógł zwijać i dowolnie na morzach i na przestworzu niebieskiem używać.
„Tam jest tak wesoło by na zamku Frei.“
W oryginale: „som på Idawallen“ czyli jakby na Idawall. „Idawall“ — pole Idy, płaszczyzna bogów, a według innych Idagród, gród bogów, na obszernej płaszczyźnie Idy, gdzie Bogini Freja zamieszkiwała i stolicę swą wyznaczoną miała.
Ten tak zwany Idawall w starych księgach Idavöllr, Idavoullr jest polem w Ausgardzie, ojczyźnie bogów, na którem po skończeniu świata zgromadzą się wszystkie bogi i w przepysznym pałacu tamtejszym zamieszkają pod opieką Frei, jednej z najdostojniejszych bogiń — przełożonej nad Walkyryami, którą Walkyryą bogów nazwano