Strona:PL Tegner - Frytjof.djvu/187

Z Wikiźródeł, wolnej biblioteki
Ta strona została przepisana.

Co się na czarnych obwodach tarcz, piastowanych przez Norny,
Kryją, śmiertelnym wyjaśnił. Pokój był tego Baldera
Hasłem wojennem; miłością zwał się bojowy miecz Jego.
Czystość, niewinność, w postaci cichej gołąbki jaśniała
Na Jego srebrnej przyłbicy. Żył On pobożnie i uczył,
Potem swym wrogom przebaczył, i żywot skończył doczesny.
W cieniu dalekich palm, błysczy kurhan nowego Baldera,
Jego nauka z doliny bieży w dolinę, łagodzi
Serca stwardniałe, łączy wrogów zwaśnione prawice —[1]
Nieznam ja Jego nauki, ale ją w duchu przeczuwam —
Każdy ją człowiek przeczuwa. Wiem, że z kolei tu przyjdzie
I nad skałami Północy skrzydła roztoczy gołębie;
Ale już wtedy nie będzie tej naszej starej Północy:
Szum tylko liści dębowych, nad mogiłami rozwianych,
Wspomni o przodkach zabytych. Ale, o Rodzi potomna!
Co swe pragnienie ugasisz w promieniejącym kielichu
Światła nowego, przyjm moje, przyjm pozdrowienie najsczersze!
Światło to twojem zostanie — ono rozsypie chmurzyska,
Co wilgotnemi zasłony blask zaciemniają żywota.
Lecz nami nie gardź, Potomswo, nie gardź — i myśmy w tem życiu
Nie odwracali oblicza od prawd, od światła nauki.
Ty nienawidzisz Helowych synów, Frytjofie; a za co?
Że ci swej siostry nie dali — siostry co ród swój królewski
Z nieba wywodzi przez syna Odynowego Seminga?...
Świetność takowa, czyż nie jest słuszną do pychy podnietą?
Ale ty mówisz, że: trafem jest urodzenie, nie żadną
Wielką zasługą; — więc czemże pysznim się, jeśli nie łaską,
Jeśli nie dary, któremi los nas przychylny z zrządzenia
Bogów uświetnia? Sam wyznaj przedemną, o synu,
Azaż nie jesteś ty dumny z dzieł bohaterskich, z potęgi
Tego ramienia silnego? Przecież, młodzianie, nie z własnej
Woli te dary posiadasz. Muskuły twoje niezłomne,
Niby konary dębowe, nie sąż ci dane od Thora?
Alboż nie Thora odwaga, piersią twą w boju kołysze?
Ogień co bije ze źrenic, nie jestże skrą jego gromu?
Już u kolebki ci Norny, pieśń bohaterską śpiewały —
Zacóż ta świetność bojowa, którą celujesz nad innych,

  1. Przypis własny Wikiźródeł Wers dodany przez zespół Wikiźródeł na podstawie erratów.