Ta strona została przepisana.
Niechaj Ci smutek każdego „człowieka”
Świadczy, że szedłeś naprzód z twoim wiekiem;
Żałość po tobie cały kraj powleka.
O – czemuś rzucił ster tego okrętu,
Gdzieś przy kotwicy stał wśród burz odmętu,
Świadcząc, że i minister może być człowiekiem!
