Ta strona została przepisana.
Większy człowieka duch! by się nie trwożył –
A jakżeż wielki ten co ducha stworzył! . . .
Tonów łańcuchem związał gwiazdy słońca,
O Stwórco! słuchaj nad morza bez końca,
Tobie ufa mój naród
Olbrzymich wałów przestworze spienione, Ojczyzna zórz,
Wielkie jest morze wichrami zbudzone,
W rozgrzmotach burz! . . .
Gdy wałów jego grzywy zapienione
Wierzgają w niebo łuną spiekielnione –
Wpośród gromami rozdzieranych ciemnic . . .
Lecz duch narodu pełniejszy tajemnic,
Gdy wstaje z martwych! . . . Duchu ludów ducha
Lądy i morza grzmią do twego ucha,
Tobie ufa mój naród!
- Guitarri, 1866.
