Strona:PL Swinburne - Atalanta w Kalydonie.djvu/85

 Ale ty nam spraw inaczej,
 Prośby naszej i rozpaczy
 Przeświadoma! Na niebiosy,
 Na te jasne twoje oczy,
 Na twój łuk, na czar twej mocy,
 Co królestwem władnie nocy —
 Niech nas łaska twa otoczy!
 Racz usłyszeć nasze głosy,
 Ten nasz jęk sierocy!
 Na ten pocisk, co Oriona
 Zmógł w omroczy,
 Na te dziewic twoich grona,
 Na te pasa twego sprząże,
 Co ci nikt go nie rozwiąże,
 Na te twoje włosy!

POSEŁ. Zmieńcie, dziewczęta, pieśń! Trzeba się kajać,
 Błagać o litość. Zali to czas śpiewu?
 Trzeba się raczej posypać popiołem,
 Rozdzierać szaty swe i bić się w piersi.

CHÓR. Za twemi słowy jakiż wilk to czyha?
 Jakiż to język żmij śród twojej wargi?
 Jakiż to ogień płonie w twoich oczach?

POSEŁ. Opowiem wszystko — wiedźcie przed królowę.

CHÓR. Idzie jak gdyby od ofiar dziękczynnych.