Strona:PL Sue - Tajemnice Paryża.djvu/503

Marcjalowie, i Barbillon, żeby odrazu całą bandę panu wydać.
 — A Bakałarz, ten niebezpieczny zbrodzień, tak silny, co zawsze bywał razem z Puhaczką? Czy nie masz żadnych wiadomości o nim?
 — Żadnych — odpowiedział śmiało Czerwony Janek, mający słuszną przyczynę do kłamstwa, gdyż wtedy Bakałarz był zamknięty u niego w piwnicy.
 — Zarzucają ci, żeś zatarł jego ślad.
 — Zawsze wyrzuty, same wyrzuty, panie Borel.
 — To jeszcze nie wszystko: powiadają, że ma ulicy Temple pod numerem 17 mieszka jakaś Buret, co pożycza na fanty i przechowuje twoje kradzieże.
 — I cóż ja zrobię? czy ja ludziom gęby zawiążę? Teraz zaś spiesz się pan i przygotuj wszystko: banda za chwilę niewątpliwie przyjdzie.
 — Dobrze, idę postawić moich ludzi, tylko pamiętaj, żeby dziś znowu nie spełzło na niczem.
 Tu gwizdanie, znak umówiony, przerwało rozmowę. Czerwony Janek zbliżył się do okna, aby zobaczyć, kto nadchodzi.
 — Patrz, już idzie Puhaczka. Czy teraz będziesz mi pan wierzył?
 — To już coś, ale jeszcze nie wszystko, zobaczymy.
 I Borel wyszedł bocznemi drzwiami.