Strona:PL Stefan Żeromski - Duma o hetmanie.djvu/072

 Zwolna we dwu krańcach placu staje naprzeciwko siebie czternastu wojenników.
 Widzi ich znowu hetman...
 Podorecki Bylina, Andrzej Grudziecki, Paweł Junosza Piaskowski, Krzysztof Tarnawa Broniowski, Mikołaj Rogoziński z domu Habdanków, Bronisław Nałęcz Orchowski, Jan Dobek Gryf...
 We dwa hufce się dzielą.
 Każdy ma chorągiew hetmańską z nowożeńca cyfrą.
 Na jednej widnieje napis: «Cernit et audet».
 Na drugiej: «Utraque civis».
 Zsiadłszy z koni, współzawodnicy przepraszają się społem, — jeśliby który za przypadkiem obrażon był i zabit, żeby zabójcy odpuścił.
 Skłonili się wzajem.
 Wstąpili w strzemię.
 Dosiedli rumaków.
 Kopije wraz, jak jeden, przycisnęli ramiony do żeber.
 Stopy wparli w strzemiona.
 Wrzask surmy.
 Spięły się na zadach żgnięte ostrogami konie.
 Runą na siebie.
 Trzeszczą pękające drzewca. Dzwoni i zgrzyta miecz.
 Iskry się sypią z pod korda. Rży koń.
 Gdy Grudzieckiemu kopija przez rękę przebiegła, — gdy ze strzaskanem ramieniem Kazimierski Biberstein, wysadzony z siodła, runął na wznak, gdy idzie zwycięzca po złoty wieniec ku oknu Anny królowej i ku czarodziejskim uśmiechom na licu Gry-