1656 — czwarty kwietnia — Lwów. Wnętrze archikatedry — czwarta godzina rano. Z lewej strony od przodu „wielki ołtarz“, prawie tyłem ustawiony; — w głębi ściana presbiteryum przeciwległa zakrystyi i nawa kościelna widoczna poza przegubem tęczy. — Stalle, a pomiędzy stallami i ołtarzem przeciw widza na ścianie loża królewska oszklona i zamknięta.
Ołtarz ubrany suto i strojnie szeregami wazonów z bukietami sztucznych kwiatów, które stoją na wskos aże na stopniach do mensy; stopnie i część presbiteryum pokryta kolorowym dywanem. — Mrok poranku, ciemno.
Na środku presbiteryum leży wielki krzyż czarny z Chrystusem, około głowy kilka świec dopalających się.
W górze poza wysokiemi, długiemi oknami presbiteryum i nawy dzień się budzi.
W nawie drzwi pootwierane, lud ciągle napływa, ale zostaje poza balustradą presbiteryum — z tłumu co chwila ktoś się przechyla przez balustradę i rzuca pieniądz ku tacom.
Ciemno... przed ołtarzem zwisa lampa srebrna; w królewskiej loży poza szybami widne światło.
- ↑ Utwór ten pisany był w czasie pracy nad witrażem „Śluby Jana Kazimierza“, zamówionym dla Katedry lwowskiej. Witraż ten we Lwowie nie został przyjęty; poemat zaś, przesłany redaktorowi „Czasu“, również nie został zakwalifikowany do druku; umieścił go „Czas“ dopiero 18. kwietnia 1908 r.
