Strona:PL Stanisław Ignacy Witkiewicz-Szkice estetyczne.djvu/37

całości, ale tworzy również odgraniczenie rzeźby od reszty przedmiotów we wszystkich jej profilach.
 Dlatego to rzeźbiarskie pojęcie Czystej Formy, zastosowane do malarstwa, może wprowadzić zamięszanie i dlatego może pewne, słuszne w sferze rzeźby koncepcye („fizycznego kształtowania“(?), wpływu zmian w świecie zewnętrznym na psychologję artystów i t. p.) Augusta Zamoyskiego wypowiedziane na odczycie w Zakopanem w r. 1919, zastosowane do malarstwa, nie są wcale rozjaśniające.
 Rzeźbiarze widzą zawsze przedmioty w obrazach („zdeformowane lub nie), a mniej zwracają uwagi na kompozycyę czysto malarską, płaską, lub przedstawiającą rzuty jakichś brył Czystej Formy rzeźbiarskiej. Ten ostatni wypadek jest oczywiście dla nich bardziej zrozumiałym, ale w każdym razie obcą jest dla rzeźbiarza zamknięta przestrzeń, w której sylwety, przypominające przedmioty, tworzą jedynie podział jej na części składowe. Zawsze jednak widzą oni części te jako przedmioty w rzeczywistej przestrzeni, wskutek elementów ich podziału, przypominających modelacyę przez światło, modelacyę, która w malarstwie pojętem jako Czysta Forma, jest tylko rozdzieleniem form składowych, przez ciemne i jasne (względnie różnobarwne), ich zapełnienia, a nie ma na