po dokonaniu zbrodni? Ale po chwili dodaje sobie otuchy i wierzy w powodzenie swych planów.
W następnem epejsodion przedstawił poeta za pewne dyalog między Medea a Jazonem. Stęskniony za dziećmi Jazon, przybywa do pałacu Medei i tu usprawiedliwia przed nią ostatni swój krok. W odpowiedzi jednak na to słyszy z ust Medei zapowiedz zemsty. Jazon jednak nie chce wierzyć jej słowom i zapytuje ja, czy byłaby w stanie jego, dawnego małżonka zgubić. Na to daje mu Medea odpowiedź we fragmencie, zachowanym u Quintyliana:
„Servare potui: perdere an possim, rogas?“
W tej też scenie Jazon pewnie usprawiedliwiał się, dlaczego postanowił poślubić Kreuzę, a mianowicie dlatego, by dzieci z nowego małżeństwa były kiedyś podporą dla synów Medei.
Być może, że w scenie tej Medea nie szczędziła też wyrzutów i przezwisk — jak to ma miejsce u Eurypidesa.
W tym samym lub może w innym dyalogu z Jazonem wspomniała Medea zapewne także o potędze swego ojca i stanie swego rodu, bo szczegół ten zachodzi zarówno w XII. heroidzie jak i w tragedyi Seneki.
W innym dyalogu z Jazonem Medea zniża się chytrze do pokornych prośb wobec niego. Taką scenę mamy u Eurypidesa w heroidzie XII. i u Seneki. Prosi go o przebaczenie za wszelkie możliwe urazy; udaje przed nim, jakoby żadnych planów skrytych nie miała; gniew swój uznaje za niedorzeczny, godzi się na jego nowy związek, a szał swój nazywa nawet błazeństwem. W ten sposób chciala jeszcze raz spróbować, czy Jazon nie dałby się sklonić do porzucenia Kreuzy i powrotu do Medei. Ale Jazon okazuje się na to wszystko głuchym.
Tymczasem w duszy stanowczo jest zdecydowana na akt zemsty. To też niebawem po modlitwie do Hekaty, by bogini dopomogła jej w dziele zemsty, wchodzi do swej komnaty i wręcza dzieciom płaszcz zatruty dla Glauke, przyczem poleca im, by go oddały do jej rąk własnych. W czasie, gdy dzieci Medei udają się do pałacu Kreona i doręczają zatruty dar
